Bəziləri üçün kimsəyə etibar etməyən romantik ipoxondrik baxışları ilə bu sarışın, nonkonformizmin simvoluna çevrilmişdir, başqaları üçün isə - daha yeni yaranan rok-mədəniyyətinin, bitnik hərəkatın, hippi fəlsəfəsinin və XX əsri heyrətləndirən digər partlayıcı hadisələrin müjdəçisi olmuşdur...
İssermanın yaradıcılığında yenə də öz qanunları təsir göstərir: həssaslığın maqnetizmini xüsusi qeyd edərək, xətlərin zərifliyinin vurğulandığı – tündləşdirmə və kölgələndirmə sayəsində yaranan illüziya, həmçinin bir çox digər hiylələr. Burada insan gözəlliyindən həzz alma hökmranlıq edir!
Onun Parisi poeziya ilə əhatə olunub - gündəlik həyatın yormayan poeziyası ilə. Ötüb keçənləri, hər kəsin görə bilmədikləri - elə bütün bunlar həyatın həqiqi cazibəsini təşkil edir, lakin bu həyəcanı ötürməyə hər kəsin gücü çatmır... Villi Ronis bunu bacarırdı.
Vivian Mayerin mirası qiymətli minerallardan - insanın son dərəcə nəzakətli narahatlığını əks etdirən, tamaşaçıya öz "əks əlaqə defisiti" interpretasiyasını təzyiq etmədən qəbul etdirən fotoşəkillərdən ibarətdir.
Müasir fotoqraflar sənətlərinin müəyyən fototexnikaya sahib olan hər kəs üçün əl çatan olmasından tez-tez şikayətlənirlər. Lakin, çoxu düşünmür ki, uğurlu foto hər şeydən əvvəl fotoqrafın simasıdır, fotoqrafın siması isə - onun seçdiyi rakursdur...
Uilyam Klayn yoxsul yəhudi ailəsində böyüyüb, fotoqraflığa rəssamlıqdan gəlib. Lakin özülü bir-birinə çox bənzər həmkarlarından fərqli olaraq, o, sadəcə fotokamera ilə kifayətlənmir.
"Kommivoyajörun" əhvalatı avtositatdan başlayır: evin dağılma səhnəsi ən əvvəldə baş verir. Beləliklə, rejissor ailə draması üzrə ustad adını təsdiq edir.
Не переступая грани вкуса, за которой нередко обнаруживается простецкий юмор или скабрезный намек, фотограф ловко фиксирует неожиданные жесты, исполненные непринужденной грации мгновения… Щелк, и мимолетное, неуловимое обрело бессмертие! И если бог – в мелочах, то Элиотт Эрвитт - в красноречивых нюансах.
«Странное дело - фотография… Ты всего лишь доверяешь своему глазу, но не можешь не обнажить душу». Автор этих слов женщина, предъявившая миру насыщенный предчувствием конца портрет четы Монро & Миллер - немеркнущей кинозвезды и не менее блистательного драматурга.
Этот выдающийся фотограф моды остался в памяти многих, как автор снимков, выполненных в жанре «ню». Парадокс? Ирония? Закономерный алогизм, нередко присущий гениям? Что помогло маэстро светописи оставаться в изрядной оппозиции с непреложными законами глянца? Даст ли читателю «Автобиография» Хельмута Ньютона ответы на все эти и другие вопросы?
